Prolog.

Samantha.

-Chrissie, czy mogłabyś w końcu usiąść?

            We trójkę siedziałyśmy na skórzanej, czarnej kanapie. Najmłodsza z nas, Mathilde Collins, nerwowo bębniła palcami o twardą teczkę, wystukując rytm jakiejś znanej piosenki. Czerwonowłosa Lilith pisała coś szybko na swoim telefonie, chichocząc co chwilę do siebie. Christine Davis krążyła po pomieszczeniu i oglądała wszystko, co wpadło jej w ręce. Ja, Samantha Waller, jako jedyna siedziałam spokojnie i czekałam.

            Do spotkania zostało nam kilkanaście minut, a z każdą upływającą sekundą dziewczyny coraz bardziej wychodziły z siebie. Zastępca prezesa Capitol Records skontaktował się ze mną, kilka dni po otrzymaniu płyty z naszym demo. Musiałyśmy przelecieć przez pół świata, żeby dotrzeć z Londynu do Los Angeles. Jednak kiedy jedna z największych wytwórni płytowej na całej kuli ziemskiej zaprasza cię na spotkanie, nie możesz odmówić.

            Dla czwórki zwykłych dziewczyn, wydanie własnego albumu i ewentualna trasa koncertowa po Europie była spełnieniem marzeń. Żadna z nas nie wątpiła o nie sprzedanie się ani jednego biletu, bo grono naszych fanów powiększało się z każdym, zamieszczonym na Youtube coverem. Napisałyśmy kilka własnych piosenek, które wśród naszych słuchaczy uchodziły za udane.

-Sama mogłabyś odkleić się od telefonu, Lil, a nie czepiasz się wszystkich na około. - Chrissie prychnęła cicho i zajęła miejsce obok mnie.

-Dziewczyny, nie kłóćcie się. Nie teraz. - uspokoiłam je, chociaż sama byłam kłębkiem nerwów.

            Drugiego dnia wakacji postanowiłyśmy nagrać demo i wysłać je do każdej możliwej wytwórni. Myślałyśmy, że i tak nikt nie zwróci na nas uwagi, nie brałyśmy tego na poważnie. Jednak kiedy otrzymałam telefon od Capitol Records z zaproszeniem do Los Angeles, nie uwierzyłam. Dopiero kiedy usiadłam na tej kanapie jakieś pół godziny temu, zdałam sobie sprawę, że to wszystko dzieje się naprawdę.

            Podniosłam się z miejsca, kiedy usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi. Andrew Gordon ubrany w ciemny, dopasowany garnitur uścisnął moją dłoń i usiadł za mahoniowym biurkiem. Przez moment patrzył na każdą z nas. Nie wyglądałyśmy na typowy girlsband. Zazwyczaj w zespołach występowały słodkie, wycackane lalki. Nam do takich dużo brakowało. Najlepszym przykładem była Lilith, która swoją płomienną fryzurą wyróżniała się najbardziej.

-Okej, jak pewnie wiecie, ciągle poszukujemy czegoś nowego, świeżego. - zaczął mężczyzna, a ja pokiwałam twierdząco głową. - Nie mamy w wytwórni jeszcze kapeli takiej jak wasza. Jesteście młode, pełne energii, ale nie macie jeszcze zbyt wielu fanów, zgadza się?

-Wie pan, nasz fanpage na Facebooku ma kilkanaście tysięcy obserwujących. Zazwyczaj grałyśmy w naszym liceum, albo na jakichś akcjach charytatywnych. Za nasze największe osiągnięcie możemy uznać granie jako support przed Room94.

-Słuchajcie, dziewczyny. Na początku zaproponuję wam profesjonalne nagranie singla, omówię to z zarządem i dam wam znać, co dalej. Póki co zapewniam wam zakwaterowanie, więc korzystajcie z uroków miasta. Samantho, zadzwonię do ciebie niebawem, co i jak z nagraniem. W porządku?

-O-oczywiście, panie Gordon. Dziękujemy za szansę. - uśmiechnęłam się i uścisnęłam dłoń mężczyzny.

            Jeszcze w tym momencie żadna z nas nie przypuszczała, że zaczyna się bardzo ważny rozdział w naszych życiach. Rozdział, który będzie kosztował nas wiele łez, przykrości, poświęceń i wyrzeczeń. Ale czego się nie robi dla spełnienia marzeń?

*

Cóż, to znowu ja i moje kolejne, nie wiadomo skąd wzięte fanfiction. :v Szczerze to nie wiem kiedy z nim wystartuję, ale chciałam dać Wam przedsmak w postaci prologu. 

x.